010NURSE interview:
Gonnie den Hollander

Vanuit 010NURSE zetten we regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje. Dit jaar doen we dat met een serie interviews. Voor dit interview spraken we met Gonnie den Hollander.

Vanuit 010NURSE zetten we regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje. Dit jaar doen we dat met een serie interviews. Voor dit interview spraken we met Gonnie den Hollander.

Ik stel mij graag aan je voor!

Mijn naam is Gonnie den Hollander. Toen ik begon als verpleegkundige, heb ik eerst 7 jaar in het Vlietland ziekenhuis in Schiedam gewerkt. Inmiddels werk ik al ruim 14 jaar in het Maasstad Ziekenhuis op de afdeling oncologie/hematologie als gespecialiseerd verpleegkundige. Ik werk afwisselend op de kliniek en de dagbehandeling. Sinds september 2023 ben ik ook werkzaam als regieverpleegkundige. In die functie ben ik vooral bezig met kwaliteitsverbetering van de zorg op onze afdeling, maar ook ziekenhuisbreed.

Wat vind jij het mooiste aan jouw werk als verpleegkundige (in 010)?

Ik vind mijn vak prachtig! Zoveel uitdaging, elke dag is anders en je ziet zoveel verschillende mensen. Werken op Rotterdam-Zuid geeft ook de kans om te werken met een fantastische mix aan culturen en gebruiken.

Mijn werk in de oncologie is technisch uitdagend, maar ook emotioneel en mentaal. Ik mag meegaan in de diepste diepten die patiënten en hun naasten mee kunnen maken: de confrontatie met een ongeneeslijke ziekte en vaak ook met de dood. Dat ik daar als verpleegkundige het verschil in kan maken, geeft mij ontzettend veel voldoening.

In mijn functie als regieverpleegkundige ben ik actief bezig met kwaliteit. Ik vind het heel leuk om collega’s te kunnen helpen hun kennis en expertise te verbreden. Zo ben ik al een aantal jaar betrokken bij de implementatie van proactieve zorgplanning in ons ziekenhuis. Ik heb daarnaast afgelopen jaren allerhande projecten gedaan, zoals het opzetten van het ambulante traject voor stamcelpatiënten vanuit het EMC, scholing voor interculturele zorg en praktijktraining veilig werken met cytostatica. In het komende jaar willen we ons als regieteam verdiepen in de mogelijkheden rondom integrative medicine, dat is leefstijlzorg op de oncologie. Ik heb ook samen met collega’s een “green team” in het leven geroepen op onze afdeling. Daarmee doen we ons best om duurzaamheid op de afdeling te versterken, want de zorg is als sector heel vervuilend. We helpen onze collega’s bijvoorbeeld om bewust het gebruik van materiaal te reduceren en verzamelen samen oud papier en schoon plastic.

Ik krijg echt enorm energie van deze extra uitdagingen, maar geniet ook ontzettend van het werken als verpleegkundige aan bed. In contact met patiënten, dan ben ik in mijn element.

“In contact met patiënten, dan ben ik in mijn element.”

Je beschreef net dat het je veel voldoening geeft om een positief verschil te maken voor patiënten. Wat zijn dingen die jij bewust doet?

We zijn als verpleegkundigen gewend om pleisters te plakken. We willen de problemen die we zien aangaan en oplossen voor onze patiënten. Maar voor mensen die (terminaal) ziek blijven, kun je het probleem helaas niet oplossen. Ga dan vooral naast je patiënten staan en geef ze zoveel mogelijk grip op hun situatie. Geef de patiënt (en diens naasten) bijvoorbeeld zoveel mogelijk duidelijkheid. Help hen om alles helder te krijgen, want door alle emoties wordt informatie soms te veel of wordt het niet goed opgeslagen. Bespreek samen of iemand genoeg duidelijkheid heeft over dingen, zoals; waarom ben ik hier op de afdeling? Wat is er precies aan de hand? Wat bedoelde de dokter?

Geef ook ruimte aan emoties en behoeften. Je kunt patiënten helpen om zich uit te spreken over waar ze bang voor zijn en wat ze nodig hebben. Hierin kun je als verpleegkundige een bruggetje zijn in de communicatie tussen de patiënt, hun naasten en de arts. Je kunt bijvoorbeeld vragen stellen om boven water te krijgen wat er bij een patiënt leeft, zoals; Wat is je grootse zorg op dit moment? Waar ben je bang voor? Wat kunnen we voor je doen? Zo kan de patiënt uitspreken wat hij/zij nodig heeft. Dit doet niet iedereen uit zichzelf en daarom is het belangrijk om er ruimte voor te creëren. Door vragen te stellen, geef je patiënten die wat stiller of geslotener zijn bijvoorbeeld de ruimte om te uiten wat er in hen leeft. Hier is een mooi Zuid-Afrikaans gezegde voor: Dat het water stil is betekent niet dat er geen krokodil in zit. Vraag daarom altijd door om een patiënt goed te begrijpen en neem de tijd. Ik ben zelf echt tevreden met mijn werkdag als ik weet hoe mijn patiënten er fysiek en mentaal bij liggen. Als ik weet hoe het écht met ze gaat.

Van wie heb jij zelf ooit een belangrijk brokje wijsheid gekregen voor in de praktijk?

Ik werkte als leerling-verpleegkundige samen met twee oude rotten in het vak, in het Holy ziekenhuis in Vlaardingen. Deze nuchtere en zeer ervaren mensen hebben mij veel geleerd over klinisch redeneren. Dat heette toen allemaal nog niet zo, maar dat was wel wat zij deden. Ik heb daar ongelofelijk veel van geleerd. Het analyseren van een situatie, je onderbuikgevoel volgen en daarop handelen. Ik had op die afdeling veel te maken met acute situaties waarbij snel schakelen essentieel was. Het brokje wijsheid dat ik toen heb meegekregen is: Volg je intuïtie en gebruik je boerenverstand.

Hoe doe je dat in de praktijk?

Soms ligt een patiënt in het bed en dan zegt jouw onderbuikgevoel dat er iets niet klopt. De metingen laten bijvoorbeeld zien dat het goed gaat met de patiënt, maar jouw verpleegkundige intuïtie zegt dat er iets niet in de haak is. Ik heb in de loop van de jaren geleerd om op dat gevoel te vertrouwen, omdat achteraf vaak blijkt te kloppen. Laatst had ik zo’n onderbuikgevoel bij een patiënt en de metingen bleven normaal totdat het ineens heel snel de verkeerde kant op ging. Gelukkig zaten we er bovenop. Achteraf bleek dat de patiënt een bloeding in de milt had die niet was opgemerkt. Het is belangrijk om op je onderbuikgevoel te vertrouwen door de patiënt extra in de gaten te houden en door het gevoel altijd te bespreken met de arts.

Welk brokje wijsheid wil jij delen met andere (Rotterdamse) verpleegkundigen?

Zorg met je hart. De zorg is een vak waarin je je hart mee moet nemen. En soms komt het erg dichtbij, maar je kunt het niet zonder je hart doen. Oprecht luisteren, oprechte interesse in je patiënt en diens naasten geeft zoveel meer diepgang. Voor je patiënt betekent het dat je diens wensen en behoeften kunt peilen en daarop kunt afstemmen. Persoonlijke zorg is zo belangrijk, zeker in de oncologische zorg. Door afstemming verloopt het zorgproces ook zoveel makkelijker.

Welke vraag wil jij graag stellen aan de volgende verpleegkundige die wij interviewen?

“Is er een patiënt of situatie die je altijd is bijgebleven? Wat maakte dat moment zo bijzonder?”

Wat geeft jou voldoening en energie aan het einde van een drukke dienst?

Het geeft mij voldoening als mijn patiënten er goed bij liggen na een drukke dienst. Niet alleen ‘gewassen en gestreken’, dat is het technische stukje, maar ook emotioneel. Ik vind ook altijd belangrijk dat ik dat goed over heb kunnen dragen aan de volgende collega die het stokje overneemt. Onderweg naar huis, ga ik in mijn hoofd altijd nog even alle kamers af. Zo sluit ik de dienst af in mijn hoofd.

Wat ik ook altijd belangrijk vind, is om de dag goed af te sluiten met mijn collega’s. Dat we elkaar even hebben gesproken om de dienst samen af te ronden. Wij zijn daar best trouw in bij ons op de afdeling. We proberen altijd een kwartier uit te trekken voor een dagevaluatie. Dan gaan we even zitten met elkaar na een dienst en nemen we dingen door. Waarom liep iets wel of niet lekker? Wat hadden we anders kunnen doen? Het is ook altijd fijn om elkaar nog even in de ogen te kunnen kijken. We hebben in ons werk natuurlijk best wel eens met pittige situaties te maken die je emotioneel kunnen raken. Er zijn ook momenten waarin je agressie of emoties van mensen over je heen krijgt. Dan is het fijn als je elkaar als collega’s tussendoor even kunt vinden in de koffiekamer of medicijnkamer. Even ademhalen met elkaar en dan kunnen we weer door.

Ik heb een ontzettend lieve man thuis waar ik al heel lang mee samen ben. Als over mijn werk vertel, moet ik altijd veel ondertitelen. Heel logisch, want alleen een collega snapt precies wat wij allemaal meemaken op de afdeling. Bij collega’s heb je geen ondertiteling nodig. Je begrijpt precies wat de ander meemaakt. We weten onderling hoe het binnenkomt en wat er speelde op de afdeling. Dat zorgt ervoor dat je steun en begrip kunt vinden bij elkaar.

Volg je intuïtie en gebruik je boerenverstand.

Meedoen met een 010NURSE interview?

Vanuit 010NURSE zetten we dit jaar regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje met een mooi interview op onze website en social media. Lijkt het jou ook leuk om hieraan mee te werken? Of heb jij een collega van wie je ontzettend veel hebt geleerd en die een podium verdient? Wij horen graag van je!

Voor meer informatie kun je contact met ons opnemen via het contactformulier

Download dit interview als magazine

Wil je dit interview nog eens rustig nalezen?
Dan kan je via deze link het magazine downloaden.

Scroll naar boven