010NURSE interview:
Rob
Vanuit 010NURSE zetten we regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje. Dit jaar doen we dat met een serie interviews. Voor dit interview spraken we met Rob.
Vanuit 010NURSE zetten we regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje. Dit jaar doen we dat met een serie interviews. Voor dit interview spraken we met Rob.
Ik stel mij graag aan je voor!
Ik ben Rob en ik ben als regieverpleegkundige werkzaam op de afdeling Longgeneeskunde van het Maasstad Ziekenhuis. Binnen mijn werkveld kom ik verschillende patiënten met een longaandoening tegen. Waaronder astma, COPD, TBC of longkanker, maar ook patiënten die een longoperatie hebben gehad, in de onderzoeksfase zitten (diagnostiek) en patiënten die voor non-invasieve beademing zijn opgenomen. Kortom een erg leerzame afdeling waar het elk moment van de dienst om kan slaan in een acute setting.
Wat vind jij het mooiste aan jouw werk als verpleegkundige (in 010)?
Ik vind het leuk om uitdaging te ervaren binnen mijn functie. Ons topklinisch ziekenhuis op de zuidoever van de Maas is multicultureel en divers, wat het werken alleen maar interessanter maakt. Het biedt kansen en mogelijkheden voor werknemers om je verder te ontwikkelen en door te groeien. Ik ben zelf in 1999 als ziekenverzorgende begonnen in het Zuiderziekenhuis. Ik heb toen de kans gekregen om de opleiding verpleegkunde verkort te doen. Hierna heb ik mijn bachelor behaald, waardoor ik mijn functie als regieverpleegkundige kan uitoefenen. Ik bewaak de kwaliteit en veiligheid en coach mijn collega’s. Daarnaast hou ik mij bezig met vernieuwingen en het implementeren van kwaliteitsverbeteringen met oog voor evidence-based practice. Het mooiste aan mijn rol als regieverpleegkundige, vind ik dat je echt iets kan betekenen voor je collega’s. Als zij ergens tegenaan lopen, kunnen ze ook een beetje op jou terugvallen.
Het begeleiden van studenten vind ik ook heel leuk om te doen. Het doet me goed als ik de nieuwe studenten met rode konen mag ontvangen met een warm welkom en ze in de loop van de stage steeds verder zelfverzekerder zie worden. Dat is echt geweldig! De kers op de taart vind ik als je gevraagd wordt om te spelden. De plechtige ceremonie die hiervoor gehouden wordt is zo speciaal, dat geeft mij altijd veel energie.
Wat is het mooiste wat een student ooit tegen jou heeft gezegd tijdens het spelden?
Het mooiste wat tegen mij is gezegd, is: ‘Ik kon altijd bij je terecht, maar je liet me ook in mijn waarde. Ik mocht bij jou zijn wie ik ben’. Ik vind het belangrijk dat studenten zichzelf kunnen zijn en weten dat ze altijd bij ons terecht kunnen. Dat is waar een veilig leerklimaat mee begint. Niet iedereen is hetzelfde en dat is goed. Je bent allemaal uniek met je eigen culturele achtergrond, de taal die je spreekt, maar ook de interesses en talenten die je hebt. Een team moet bestaan uit zoveel mogelijk pluimages. Dat zorgt voor kwaliteit, want collega’s hebben allemaal hun eigen talenten en die wil je samen inzetten. De een is bijvoorbeeld geduldig en kan ontzettend goed luisteren, de ander kan goed vertalen, de ander is uitzonderlijk goed in complementaire zorg, de ander kan goed over voetbal praten om patiënten op hun gemak te stellen en weer een ander is heel goed in stervensbegeleiding. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Iedereen heeft andere kwaliteiten en als je die samen goed inzet, dan verrijkt het je team en de kwaliteit van zorg die je levert.
“Iedereen heeft andere kwaliteiten en als je die samen goed inzet, dan verrijkt het je team en de kwaliteit van zorg die je levert.”
Van wie heb jij zelf ooit een belangrijk brokje wijsheid gekregen voor in de praktijk?
Toen ik met de opleiding begon, kreeg ik goede raad van een doorgewinterde werkbegeleider: maak haast als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt. Ik ben haar nog steeds erg dankbaar dat zij dit met mij heeft gedeeld. Dit heeft mij in de rest van mijn leven alleen maar voordelen gebracht. Stel niets uit, doe het gelijk als je de tijd hebt. Dan heb je bijvoorbeeld later meer tijd voor een patiënt die het even moeilijk heeft.
Wat zijn de dingen waar jij haast mee maakt als je de tijd hebt?
Als ik start met een avonddienst en het is heel rustig, dan ga ik bijvoorbeeld niet eerst zitten met een kop koffie. Ik pak dan een karretje en loop een rondje over de afdeling. Dan stel ik me even voor bij de patiënten zodat zij weten dat ik de avonddienst heb, ruim dan gelijk wat dingen op in de kamer, check het infuus, kijk naar de vochtbalans en zorg ervoor dat ik weet wat iemand gedronken en gegeten heeft. Aan het einde van mijn rondje heb ik iedere patiënt even gezien en weet ik hoe het met iedereen gaat. Als er dan een acute situatie ontstaat of een arts belt om naar een patiënt te vragen, dan weet ik precies hoe het met iemand ging bij de aanvang van mijn dienst.
Wat ik ook altijd doe is dingen meteen opruimen of bijvullen. Als je ziet dat de handschoenen of isolatieschorten op zijn, vul ze dan gelijk aan. Er is niets zo vervelend als met je hand op een lege plaat slaan. Dat er bijvoorbeeld een acute situatie is en je handschoenen opeens op zijn. Mijn advies: niks uitstellen of afschuiven, doe het meteen want je weet nooit wat er kan gebeuren.
Welk brokje wijsheid wil jij delen met andere (Rotterdamse) verpleegkundigen?
Wees zelfstandig, actief, creatief en verantwoordelijkheidsbewust. Gebruik in gedachten deze termen als je de ander iets vraagt. Wat heb ik er zelf aan gedaan? Ik ga zelf op onderzoek uit om het op te lossen. Op welke manier kan ik het zelf oplossen? Lig de oplossing binnen mijn eigen verantwoordelijkheid? Het verpleegkundig vak is het mooiste vak dat er is. Vergeet niet hoe belangrijk die rol is binnen het verpleegproces. Er zijn zelfs verpleegkundige diagnoses geschreven, zo belangrijk is de verpleegkundige bij de visite. Wij zien een patiënt 8 uur op een dag. Wat wij observeren en signaleren, helpt de arts bij het maken van een goed behandelplan. De arts kan niet zonder de verpleegkundige en andersom. Dus pak je verpleegkundig leiderschap en neem een proactieve houding aan.
Welke vraag wil jij graag stellen aan de volgende verpleegkundige die wij interviewen?
“Hoe sta jij tegenover het meer betrekken van mantelzorgers in de kliniek?”
Hoe blijf je als verpleegkundige duurzaam inzetbaar in een omgeving die steeds hectischer en veeleisender wordt en waarbij er zich steeds meer situaties van agressie voordoen?
Ik vind het voor duurzame inzetbaarheid belangrijk dat een werkgever er aandacht aan besteedt dat je als zorgprofessional in de breedste zin vitaal blijft. Dat je bijvoorbeeld de ruimte en mogelijkheden krijgt om te sporten, maar dat er ook aandacht is voor de mentale gezondheid. Zoals mogelijkheden voor mentale ondersteuning vanuit de geestelijke verzorging op afdelingen of coaching. Daarnaast kan het helpen om werknemers de regie te geven om zelf te roosteren. Zo kun je de nachtdienst als team met elkaar verdelen. Je kunt dan bijvoorbeeld een maatje zoeken om 4 nachten te doen. Door samen te roosteren kun je aangeven wat je wilt en heb je meer regie over wanneer je werkt en met wie je werkt. Dat kan bijdragen
aan gezondheid en werkplezier.
Het valt mij op dat wij sinds Corona vaker lastige situaties en agressie meemaken bij bezoek en bij patiënten. Hiervoor was het sporadisch, maar nu is het meer regelmaat dan uitzondering. Het is een afspiegeling van wat er in de maatschappij gebeurt. Je ziet het ook in de winkel, op de weg en in het openbaar vervoer. Iedereen in een dienstverlenend beroep krijgt er helaas mee te maken. Mensen zijn ongeduldiger, harder en meer op zichzelf gericht. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat mensen heel erg boos worden omdat ze op de uitslag van een scan moeten wachten. Die willen ze meteen hebben. Wij leggen dan uit dat het altijd even duurt, want de arts moet ook op de radioloog wachten. Soms sta ik er echt van te kijken hoe mensen reageren. Dan denk ik: maak ik dit nu echt mee? Ik ben gelukkig niet op mijn mondje gevallen, maar de laatste jaren maak ik vaker mee dat ik een lastige situatie moet afbakenen.
Wat is jouw advies aan de studenten die je begeleidt om met agressie om te gaan? Welke tips geef je hen?
Stop het gesprek als het te ver gaat. Kap het op tijd af en vraag een collega om het over te nemen. Ik zeg in zo’n situatie bijvoorbeeld: “Meneer/mevrouw, ik stop nu met dit gesprek want we komen niet verder. Ik kijk even of een collega u kan helpen”. Weet ook dat je jezelf kan beroepen op de gedragscode van het ziekenhuis. Wij hebben een zero tolerance beleid voor agressie in het Maasstad. Dat helpt collega’s ook enorm. Daarnaast hebben alle collega’s de mogelijkheid om een training te volgen over omgaan met agressie en emoties. Dat helpt ook om te leren hoe je met lastige situaties om kan gaan.
“Maak haast als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt.”
Meedoen met een 010NURSE interview?
Vanuit 010NURSE zetten we dit jaar regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje met een mooi interview op onze website en social media. Lijkt het jou ook leuk om hieraan mee te werken? Of heb jij een collega van wie je ontzettend veel hebt geleerd en die een podium verdient? Wij horen graag van je!
Voor meer informatie kun je contact met ons opnemen via het contactformulier
Download dit interview als magazine
Wil je dit interview nog eens rustig nalezen?
Dan kan je via deze link het magazine downloaden.
